قدس آنلاین: قابل انکار نیست که این سرزمین روزهای سختی را می‌گذراند. در گذشته هر بار که مردم با چنین وقایعی روبه‌رو شده‌اند، بیشتر از حد از همیاری، مساعدت و یکدیگر پذیری را از خود نشان داده‌اند. از یاد نمی‌برم، اواخر بهار و تابستان ۱۳۵۸ را که بسیاری از کشاورزان به‌خاطر تلاطم اجتماعی پیامد مسائل مربوط به وقوع انقلاب، در برداشت محصول دچار مشکل شده بودند. عرضه نیروی کار فصلی دچار اختلاف شده و انبوهی از دهقانان محصولاتشان بر زمین مانده بود. در اینجا امام(ره) از عموم مردم خواست به کمک این دست از کشاورزان بشتابند و مشکل را حل کنند. آن سال‌ها من در یکی از محلات حاشیه شهر مشهد زندگی می‌کردم و نوجوان بودم. هر جمعه می‌دیدم خودروهای نیمه سنگین و سنگین به محله ما می‌آمدند و بسیاری از جوانان و مردان محله که خود یک هفته کار سخت و پرمشقت را سپری کرده بودند، داوطلبانه و رایگان دسته دسته با این خودروها به مزارع روستاهای حومه شهر می‌رفتند و در برداشت محصول به کشاورزان مدد می‌رسانند. این‌گونه شد که در آن سال سخت، هیچ محصولی بر زمین نماند و تنور نانوایی‌ها در ادامه سال روشن ماند.

عین این اتفاق در سال‌های جنگ رخ داد. از هجوم داوطلبان برای خدمت داوطلبانه در خطوط نبرد تا انبوه داوطلبان ارائه خدمات در پشت جبهه و در شهرها؛ مردم به طور آشکاری با یکدیگر مهربان‌تر بودند.

اگر خانواده‌ای در دریافت اقلام کوپنی جا می‌ماند، بقیه تلاش می‌کردند به نحوی آن‌ها را یاری کنند تا وقتی که این اقلام بار دیگر اعلام شود یا اگر در هر نقطه شهر از توزیع کالای آن کوپن مطلع می‌شدند، همسایه جا مانده را آگاه می‌کردند، همسایگی معنا یافته بود و دست‌های یاری طلب تنها نمی‌ماند. این‌گونه بود که ما تمام این روزهای سختی را که در تاریخ معاصر می‌خوانیم، گذراندیم.

برمی‌گردم به جمله شروع این نوشتار؛ امروز هم قابل انکار نیست که این سرزمین روزهای سختی را می‌گذراند. در چنین شرایطی اگر به‌جای مددرسانی، طمع و به‌جای یکدیگرپذیری، نزاع و به‌جای حمایت، آز را جانشین خلقیات خویش کنیم، کار هم برای خود ما و هم محیطی که در آن زندگی می‌کنیم و در نهایت کل این مملکت سخت‌تر خواهد شد. در چنین شرایطی انتظار یکسویه داشتن از مردم یا دولت، راهبردی نادرست است. مردم از دولتمردان خود درخواست‌هایی دارند و متعاقب آن دولتمردان از مردم. اغلب چنین بوده که مردم، نشان داده‌اند از امتحانات سخت سربلند بیرون می‌آیند و به امید خدا این بار هم به همین سیاق خواهد بود. همان‌گونه که شاهدیم حرکت عظیم خیریه‌ها، گروه‌های جهادی، مجاهدان کادر درمان و انبوه نمونه‌های دیگر را. در چنین شرایطی مردم هم امیدوارند وزارتخانه‌ها و بنگاه‌های دولتی و حکومتی، تا حد ممکن نگاه منفعت طلبانه و سودمحور را دست کم به‌طور موقت و تا رفع مشکل کنار بگذارند. به‌طور مثال همه می‌دانیم قشر قابل توجهی از مردم در این دوران به واسطه محدودیت‌های پدید آمده دچار مشکل معیشت شده‌اند. بانک‌های دولتی در چنین روزهایی باید حداکثر تلاش را در ارائه وام‌های ریز و کم بهره با کمترین تبصره‌های دست و پاگیر ارائه نمایند. تنها تلاش برای جذب بیشتر سپرده‌های ملت در این دوران هنر نیست، هنر آن است که همپای آن، مدیران این بانک‌ها با این سپرده‌ها به جای ورود به بورس و یا بازارهای مشابه، باری از دوش مردم بردارند. باری به همین ترتیب در دیگر بخش‌های دولتی این رویه مددرسانی باید الگو شود. بانک را به عنوان مثالی ساده یادآوری کردم. باید چنین کنیم تا به امید خدا از این مرحله سخت نیز بگذریم.

انتهای پیام/